Bütün dillerde günaydın diyorum… Sabahın karanlık saati, herkes uykuda… Martılar bir tık büyütüyor coşkuyu, o sessizlikte sağdan-soldan uzayarak yükselen yankı sokağı boydan boya tarıyor, yine de sabah dinginliğini bozamıyor. Yıllar sonra sabah insanı oluşumun bir kutlamayla ilgisi yok. Eskiden de karanlıkta yazardım, şimdi de. Eskiden de ben yazmaya başladığımda gün doğumunu yakalardım, şimdi de. Tek fark büyürken yazdığım her kelimenin birkaç farklı anlamını öğrenmen sanırım. Alt metinleri hızla çözebilmem ya da çözmeye gerek duymadan bir lafın birkaç anlamda nereye gideceğini önceden kestirebilmem… Bir de yazdıklarıma ya çok acımasız ya da çok sevecen olabilmem sanırım. Hepimizin yaşadığı aynı hayatın farklı versiyonlarında … Okumaya devam et Kapı açılıyor ve…

80’lerdeki yeni yıl-eski yıl çizimlerini hatırlayan var mı? Eski yılın yaşlı, çoğu zaman bastonlu bir dedeye benzetildiği ve o ağır aksak giderken yeni yılın bebek olarak yerini aldığı çizimler aklımda… Yeni gelene büyük anlamlar yüklemek, “bu yıl olmadı ama seneye söz”ler vermek, beklentiler yaratmak derken yıl sonuna geldiğimizde çoğu kez koca bir yılı nasıl yedik anlamıyorum. Benim gibi nostalji damarı kabarıklar için tekrar tekrar üzerinden geçilecek, altı çizilecek malzeme de birikmiş oluyor haliyle… Olaylar, durumlar ve insanlar üçgeninde zikzaklar çizerek, duvarlara çarparak, illa ki yerden sekerek bir yılı daha kapatırken teşekkür edip hoşça kal dedikleriniz ve devreden bakiyeleriniz neler? Enerji … Okumaya devam et Teşekkürler, hoşça kal ve devreden bakiyeler…